Het land van Murphy

If anything can go wrong, it will.

Ja dat is de wet van Murphy. Murphies bewijs voor zijn wet is dat als je boterham met jam van de tafel afvalt, hij dan altijd precies met de jamkant op de grond ligt. Ach, elke gek heeft bewijs genoeg voor de wet van Murphy: in welke richting je ook fietst, je hebt altijd wind tegen. Heb je net je boodschappen bij de C1000 gekocht, blijken ze bij de AH in de aanbieding te zijn. Tachtig procent van je tentamen gaat net over die ene les die je gemist hebt. Voor een saai college heb je nooit een lekke band. De Intensive care is altijd aan de andere kant van het ziekenhuis. Zie je eindelijk licht aan het einde van de tunnel, blijkt het een naderende trein te zijn.

Als je als Nederlander voor het eerst echt in een derdewereldcultuur als Nepal duikt, dan denk je: als ze de wet van Murphy moesten herdefiniëren, dan zouden ze het 'Nepal' noemen.

Dat is gewoon het grote verschil met Nederland, en iedereen die wat langer heeft geleefd in een onderontwikkelde cultuur zal het wel beamen: elke poging die je onderneemt moet je minstens drie keer uitvoeren voor je succes hebt; voor alles wat geregeld moet worden moet je minstens twee keer zolang wachten dan je gepland had, en alles waarvan je niet had verwacht dat het problemen op zou kunnen leveren, levert problemen op.

Ik ben vrij hier in Nepal, en ik doe wat ik wil. Heb ik vandaag geen zin om een interview uit te werken, dan doe ik het morgen. Heb ik een keer geen zin in het eeuwige Nepalese rijst met kip en groente, dan eet ik buffalo shafali bij de Tibetaan. Is het gruwelijk koud op een ochtend, dan kom ik toch niet mijn bed uit? Heb ik zin in een praatje met een willekeurig slachtoffer, dan ga ik de straat op. Heb ik zin om de stad te bekijken, dan huur ik een fiets. Ja de enige wet die hier vat op mij heeft is de zwaartekracht – en de wet van Murphy.

Voor een autistische Nederlander (dat is een pleonasme) is Nepal de anarchie zelve. Anarchie is de overtuiging van elke Nepalees, en word hier beter nageleefd dan het hindoeïsme of het boeddhisme. Wie ooit een blik op het idiote verkeer hier heeft geworpen die geeft mij gans gelijk. Anarchie is wat Nepal is, en anarchie is ook wel wat mijn leven hier is. Anarchie heeft lak aan elke wet. Maar het ironische is dat zelfs de anarchie niet onder de wet van Murphy uit kan. Dat noem ik de anarchaïsche paradox, dat nota bene deze wet, die op anarchisten het meest van toepassing lijkt te zijn, hun eigen dogma onderuithaald. Maargoed, dat sluit wel weer goed aan bij mijn ironische houding als anarchist. Het is mijn enige zekerheid in mijn Nepalese leven: If anything can go wrong, it will.

Nog 1 advies voor iedereen die op dit moment waar ook ter wereld leeft in een Murphies cultuur: reken overal genoeg tijd voor, reken er op dat elke dag er een aantal dingen tegen zitten, en vooral: sta open voor alle leuke dingen die de onverwachte momenten met zich mee brengen! Dan vind je net als ik dat 3,5 maand veel te kort is in een land als Nepal!

Vraagt iemand zich nu af: wat zit die Hans nu toch onzinnig te lullen, wat overdrijft hij en waarom gaat hij niet verder met zijn werk of iets anders nuttigs doen? Nou, dat komt omdat de wet van Murphy weer eens heeft toegeslagen: 1.Mijn tolk had er geen zin meer in, maar hij durft geen nee te zeggen dus vraagt hij maar 300 euro voor zeven dagen werk waardoor ik nu even zonder tolk en dus zonder werk zit; 2. Er is nu geen stroom, en dus heb ik geen toegang tot mijn mailbox waar het artikel in zit wat ik nu wilde lezen. 3. Het rode lampje van de accu van mijn laptop knippert al een tijdje dus is mij