Bankpas van Zarfat?

Schuldgevoelens komen bij me echt niet naar boven als ik van die lui in mooie kleren afpoeier wanneer ze schooien om geld of teveel voor hun product vragen. Ze kopen toch alleen maar luxe van mijn geld. Maar ja, zit je op een stoeprandje te wachten terwijl je straatmaaltijd momo klaargestoomd wordt, komt er zo'n straatkereltje naast je zitten met een enorme lijmlucht om zich heen. Khale komt niet schooien, hij komt gewoon een gezellig praatje met me maken, meer niet. Hij blijkt een toffe gozer te zijn. Khale is ongeveer even oud, loopt rond in versleten kleren, heeft een provisorische tattoo en een oorbelletje, hangt met twee vrienden dag en nacht op straat, verzamelt plastic flessen voor de vuilnisbelt in ruil voor een beetje geld, en zo te ruiken heeft hij dus net lijm gesnoven. Een typisch straatkereltje, behalve het kruisje op zijn oorbel: hij is een van de weinige christenen die je in Kathmandu tegen kan komen. “Kijk, ik probeer ook christen te zijn.” zeg ik trots tegen hem, en laat mijn WWJD polsbandje zien. Ik draag dat bandje nu ongeveer een maand, en niet omdat ik zo'n Jezus-freak ben of zo. Maar of je nu gelooft dat Jezus wel of niet God was, Hij heeft ons in elk geval een hele mooie en bruikbare levensvisie nagelaten (lees de Bergrede maar eens, Mattheus 5,6 en 7). En het polsbandje met WWJD, What Whould Jesus Do, moet me daaraan herinneren als ik een keuze moet maken.

Shit, is net mijn momo klaar. Ik zie Khale, heel hongerig naar mijn maaltijd kijken. En niet alleen Khale maar ook zijn twee vrienden. Daar zit je dan, met je momo in je hand, bankpas op zak, en een WWJD armbandje om je pols. What would Jesus do? Ja hallo zeg, Jezus zou zijn bakje momo pakken en zou er 5000 van die straatschoffies mee te eten geven; ik ben Jezus niet. Deze jongens denken wel dat ik Jezus ben: ik steek mijn bankpas in het automaat, en er blijft maar geld uit komen. Maar ze weten niet dat op elk briefje DUO staat, en het allemaal weer een keer terug betaald moet worden. Geef aan DUO wat van DUO is, zou Jezus zeggen als ik Hem een munt van 1 roepie zou laten zien en Hem zou vragen wat ik ermee moet doen. Oke niet zo dus, dan opnieuw: what would Jesus do?

De duivel heeft wel eens aan Jezus gevraagd toen Jezus enorme honger had waarom hij van de stenen geen brood maakte. Er liggen hier ook genoeg stenen langs de weg. Maar Jezus maakte er geen brood van. God kan wel van stenen kinderen van Abraham maken, zei Johannes de Doper tegen de farizeeën. Uit die stenen een stelletje van die beter wetende regelneven laten komen, ik denk dat die vast wel een mooie Bijbels-legale constructie voor mij zouden weten te bedenken om deze jongens hier te laten zitten, maar die kinderen van Abraham begrijpen het dilemma naastenliefde-eigenliefde niet helemaal, dus nee Johannes, daar kan ik ook niets mee, dank je.

Ok, nu ff serieus, want als je geen zin en geen hart hebt om deze jongens te helpen, dan moet je dat gewoon eerlijk tegen jezelf zeggen. En tegen die jongens zeg je gewoon: “Ga heen in vrede, word warm en word verzadigd” (Jak 2:16).

Ja maar hallo, Jezus maakt zich er ook makkelijk van af, hij zegt gewoon tegen ons dat we van onze naaste moeten houden als onszelf, zonder daar concrete oplossingen bij te noemen. En Hijzelf bidt tot God, en zie daar, genoeg brood en vis voor een hele schare; zo kan ik er ook mooie ethiek op na houden. Nou ja, dat is ook weer niet helemaal waar, Hij zei dat als we twee jassen hebben we er dan 1 moeten geven aan iemand die er geen heeft. Maar verder is Hij niet altijd even concreet geweest nee. Als ik gewoon geen zin en het hart niet heb om die jongens te helpen... Ok, ok, Jezus verwachtte dus dat we zelf een beetje creatief nadenken. Dan kan ik er evenzogoed WWHD van maken, What Would Hans Do? Als Jacobus nu nog had geleefd zou hij dat ook gezegd hebben, hij zou gezegd hebben dat Jezus ook een polsbandje heeft: WWHD. Niet ter inspiratie voor Zijn eigen leven, maar zoals Jacobus het 2000 jaar geleden zei: “Wat voor nut heeft het als iemand zegt dat hij het geloof heeft, en hij heeft geen werken?” Verdraait, hoe lul ik me hier nog uit?

Het is ook echt niet dat ik nul komma nul empathisch vermogen heb, maar van die jongens zoals zij kom ik er elke dag drie of vier tegen, en ik kan niet alle straatschoffies van Kathmandu op mijn nek gaan nemen. Bovendien, mijn hele verblijf hier is één grote maatschappelijke act, en met al het geld dat ik hier uitgeef voor eigen onderhoud steun ik de lokale mensen hier al meer dan van mij wordt gevraagd... toch?

Dus gewoon maar zeggen: hé man, bedankt voor het gezellige praatje, tot ziens in de Hemel, je zult er wel iets eerder zijn dan ik, maareh succes met je plastic business hier hè!

Nou, dan toch nog maar de creatieve oplossing proberen. Die zijn er legio: Als ik nu gewoon ff een andere kamer ga huren, zonder warme douche en zonder groot raam, dan bespaar ik zo een Nepalese maaltijd of twee per dag. En als ik nu gewoon geen snickers en snacks meer koop, dan scheelt dat in geld serieus een compleet ontbijt voor een ander persoon per snicker. Ook kan ik gewoon water van de openbare tap gaan drinken, dat scheelt me 75 roepies per dag aan mineraalwater, is alleen een iets groter risico op diarree, of mag ik daarin dan op God vertrouwen? En ik schaam me ook wel een beetje voor de bungeejump die ik heb gemaakt, je wilt niet weten hoeveel...

Ik dacht dat dat WWJD armbandje me maar 2,50 euro gekost had, maar nu begrijp ik dat het me meer gaat kosten, en dan bedoel ik niet in geld, maar in overbodig comfort... Och was ik maar bij moeder thuis gebleven...