Reizen

Eigenlijk is vliegen alleen leuk als je bij een raampje zit. Anders heeft het geen andere beleving dan een reis met een doorsnee Connexxion bus: je zit een beetje te staren naar de stoel voor je. Dus zit ik me vanaf Schiphol al te verheugen op mijn stoel 19f van Doha naar Kathmandu; de aanblik van de miljoenenstad, en omdat de stad in een dal ligt schijnt de landing magnifiek te zijn.

Stap ik in Doha als een van de laatsten in het vliegtuig, en jawel, zit er een meisje van rond de 22 jaar op mijn 19f-bij-het-raam. Dus ik laat mijn boarding pass zien: zie je wel, 19f!? Maar de drie dames op 19D,E, en F zijn samen aan het reizen, waarop zo'n schattig, verontschuldigend, manipulerend lachje volgt; je kent het wel. Oke, denk ik, jij vliegt dus ook voor het eerst, en waarschijnlijk ook voor het laatst gezien je afkomst en kleding, en dus wil je ook graag bij het raampje zitten. Ik laat me inpakken door de glimlach, en voel met ontzettend gemanipuleerd. Maar oke, op de terugweg zit ik op stoel 10a weer bij een raam hou ik mezelf voor.

Nou ik kan je vertellen, tijdens het opstijgen deed ze het raampje dicht, en het is tot aan de grond in Kathmandu niet meer opengegaan. De hele halve reis heb ik me er aan zitten frustreren. Stom kind. Dames zijn dus overal ter wereld hetzelfde: onbegrijpelijk, zucht...

Maar goed, ik ben dus aangekomen, heb een kamer voor 2 weken, en zal binnenkort ff meer vertellen over de stad. (heb alvast wel 2 foto's van de hoofdweg van het vliegveld naar het centrum er op gezet)

Tot later!