Kathmandu, Nepal

Ja, hoe ziet Kathmandu er na een week uit? Nou, in iedergeval heb ik mijn uiterste best gedaan om zo min mogelijk aan mijn opdracht te werken en zo veel mogelijk de stad en het land te bekijken. De eerste dag is Kathmandu echt overweldigend: alles, maar dan ook echt alles is anders:

Wat je ziet is anders: het is enorm druk overal. Kathmandu is helemaal niet zo uitgestrekt, maar er wonen wel meer dan 1 miljoen mensen. Een legbatterij is er niets bij, zo druk is het overal, en zo dicht op elkaar gepakt zijn de huizen en de winkels. In Nederland is het belangrijk dat alles verzorgt is, hier maakt dat iets minder uit: de auto's zitten vol deuken en zijn soms ware wonderen op wielen, de huizen zijn van simpele bakstenen, de straten liggen vol met afval en alleen op de ringweg kan je harder dan 40 rijden. Maar de mensen zelf hebben vaal wel mooie traditionele kleding aan of nette westerse kleding, en de eeuwenoude tempels en handwerkkunst zijn echt schitterend om te zien.

Wat je proeft en voelt is anders: Het eten is best wel lekker, ik heb nog niets gegeten dat ik echt niet nog een keer zou willen eten. Het is wel heel scherp gekruid, en je moet er absoluut water bij drinken. De temperatuur is heel aangenaam, je kunt altijd in een shirtje buiten lopen. Het is moesson, dan is het overdag droog, en aan het begin van de avond, rond 7 uur begint het te regenen tot halverwege de nacht. Soms is het een dag droog, en soms regent het een hele dag, maar meestal gaat het volgens vast schema.

Wat je ruikt en hoort is anders: Leven in Kathmandu is ongeveer net zo slecht als het roken van een half pakje sigaretten per dag. De luchtvervuiling is door de oude auto's en de vele motoren enorm, en als het een dag droog is geweest stuift overal het stof van de straten op en is het vrijwel onmogelijk om contactlenzen te dragen. Geuren zijn altijd heel dominant aanwezig: of het stinkt naar half verbrande diesel en benzine, of het stinkt naar scherpe wierook. Continu toeteren de auto's en motoren, tot diep in de nacht blijven die geluiden in je kamer doordringen.

Wat je meemaakt is anders: De mensen zijn heel vriendelijk, maar in de toeristengebieden kunnen ze je wel enorm claimen totdat je of heel duidelijk bent geweest of toegegeven hebt aan hun wens geld uit te geven. Maar elke dag is weer leuk omdat je 's ochtends al weet dat je deze nieuwe dag weer leuke, nieuwe dingen gaat meemaken. Hele normale dingen uit het dagelijkse leven zijn hier echt een belevenis opzichzelf, zoals bijvoorbeeld een bezoek aan de kapper, of een trip met het ov.

Iedere avond eet ik in een tentje waar ook veel toeristen en vrijwilligers komen, en dan is het leuk om met ze ervaringen te delen. Alle trucs die er bestaan om nieuwelingen geld af te troggelen heb ik inmiddels gehoord, en het zijn er echt super veel. Een kerel uit Australië was zijn eerste dag meer dan 100 dollar kwijt aan zulke grappen.

Alle mooie plekken van Kathmandu uit de Lonely planet heb ik ongeveer gezien, dus werd het tijd om buiten Kathmandu te gaan kijken. Daarom ben ik zaterdag een dagtrip door het land gaan maken. In een afgesleten busje, waarvan de remschijven hetzelfde geluid maakten als de toeter, heb ik een acht uur lange rit gemaakt. De rit is het meest te vergelijken met een rally, alleen is het voertuig anders, maar verder is de vergelijking echt niet overdreven. Met drie busjes vertrokken we van Kathmandu naar The last resort. De ringweg ging nog wel: aan alle kanten alle auto's, motoren en vrachtwagens inhalen, continu op de claxon hangen, en in volle vaart op kruispunten afrijden. Maar op de gewone wegen dendert de chauffeur genadeloos hard over alle oneffenheden en diepe kuilen heen. Donderen over het puin dat door aardverschuivingen over de weg heen is geschoven, raggen door beekjes en kleine rivieren die over de weg heen stromen, slalommen om koeien en geiten die balorig de weg staan te herkauwen, met loeiende claxon tegenliggers op volle snelheid passeren met nog geen 10 cm speling. Vrachtwagens inhalen op het randje van de afgrond zonder zicht na de volgende bocht. En uiteindelijk, na vier uur lang gratis rug- en billenmassage kom je aan en zie je dat de andere bussen nog eerder waren; die rally heb je ondanks halsbrekende toeren kansloos verloren. Dit is echt niet overdreven beschreven, die chauffeurs hebben ongelooflijke rijvaardigheden. Logisch ook, want de chauffeurs die het niet hadden kunnen het niet meer navertellen, survival of the fittest noem je dat.

Eenmaal aangekomen op The last resort volgde de afsluiter en het toppunt van deze eerste integratieweek... Maar daar later meer over!